Η Κασέτα του Μελωδία για τον Μίκη Θεοδωράκη | Μες στους ανθισμένους κήπους | Νατάσσα Μποφίλιου | Για 4 μόνο παραστάσεις σε Αθήνα και Θεσσαλονίκη!
H Νατάσσα Μποφίλιου ως «κορυφαία του χορού» μεταμορφώνεται από δροσερό κορίτσι σε τραγική μάνα, σύζυγο, αδελφή ξεναγώντας στο μεγαλείο του έργου του Μίκη Θεοδωράκη. Ενώ με όχημα τις ευφυείς «μεσογειακές» ενορχηστρώσεις του Θέμη Καραμουρατίδη, το ερμηνευτικό σύνολο επτά ταλαντούχων ερμηνευτών και μουσικών και το ευρηματικό περιστρεφόμενο σκηνικό του Κωνσταντίνου Λαμπρίδη μεταφερόμαστε θεατρικά σε βαθιά ελληνικές και ιστορικές στιγμές που κατέγραψαν τα τραγούδια του μεγάλου συνθέτη.
Από τα λυρικά του, στα σπουδαία λαϊκά κι εκείνα που είναι συνδεδεμένα με την ιστορία της χώρας, η Κασέτα του Μελωδία για τον Μίκη Θεοδωράκη με την Νατάσσα Μποφίλιου ενώνει το παρελθόν με το παρόν, αποθεώνει το συναίσθημα και αποτελεί την πιο σύγχρονη μουσική προσέγγιση στο έργο του Μίκη Θεοδωράκη, με απόλυτα ποιητική προσέγγιση, βάζοντας στο επίκεντρο την επιδραστικότητα του συνθέτη και την αφοσίωση στον άνθρωπο και στα ιδανικά του.
Οι συντελεστές της παράστασης γράφουν:
«Τι είναι για εμάς ο Μίκης;
Είναι δυο χέρια ανοιχτά στον ουρανό.
Το αίμα που κύλησε άδικα και πότισε αυτόν τον τόπο στο πέρασμα των χρόνων.
Τα αετόμορφα βουνά, το γεράνι της Δραπετσώνας, τα περβόλια, η Παντέρμη, η υπόγεια η ταβέρνα, οι κοπέλες του Άουσβιτς, το τρένο που φεύγει στις 8, το κρυφό το περιγιάλι, οι αμυγδαλιές που ανθίζουν, το ψωμί στο τραπέζι και η νοτιά των ανθρώπων.
Είναι η Ρωμιοσύνη, το φως της οικουμένης, το χώμα τους και το χώμα μας και όλα τα ωραία που κάποτε θα ‘ναι δικά μας.
Είναι το ντουφέκι του Βελουχιώτη, η μάντρα της Καισαριανής, το πείσμα της Μάγδας Φύσσα, η Μακρόνησος, ο Ανδρέας στην ταράτσα.
Είναι ο αγώνας για το καθημερινό μεροκάματο, το δάκρυ της Καρυστιανού, η υψωμένη γροθιά στον ουρανό, η ουρά στο ταμείο ανεργίας, η βάρκα του πρόσφυγα, ο ξεριζωμός του μετανάστη, ο απλήρωτος λογαριασμός, το γαρύφαλλο του Μπελογιάννη.
Είναι η αδικία που θέλουμε να ανατρέψουμε, η ανισότητα που θέλουμε να σβήσουμε, η υποταγή που θέλουμε να αρνηθούμε, ο φόβος που θέλουμε να διώξουμε.
Είναι τα βήματά μας στην καθημερινή πορεία της ζωής, άλλοτε γερά και στέρεα και άλλοτε βαριά.
Αυτό είναι για εμάς ο Μίκης σήμερα.
Έτσι ακούμε τα τραγούδια του, μαζί με όλα τα παραπάνω.
Ποτέ σκέτα.
Για να φυτρώνει η ελπίδα και να ανθίζει το μυαλό στα περβόλια, μες στους ανθισμένους κήπους».
Κορυφαίος συνθέτης – αμετανόητος μαχητής της ζωής – ανήσυχος δημιουργός.
Ο Μίκης Θεοδωράκης υπήρξε μια πολυτάλαντη προσωπικότητα που σφράγισε τον αιώνα μας και άλλαξε το ελληνικό τραγούδι, διαμορφώνοντας τον ελληνικό ήχο. Μελοποίησε τους μεγάλους μας ποιητές, δημιούργησε μερικές από τις πιο εμβληματικές κι εμπνευσμένες ενορχηστρώσεις, απογείωσε το λαϊκό αίσθημα, πάντα μέσα από το δικό του πολιτικό και κοινωνικό πρίσμα.
Ο Μίκης Θεοδωράκης είναι ο άνθρωπος που έβγαλε την ποίηση από τις βιβλιοθήκες και την έφερε στα χείλη όλου του ελληνικού λαού, έως τα πέρατα του κόσμου. Ο Γιάννης Ρίτσος που φρόντιζε πάντα να εκφράζει την ευγνωμοσύνη του στον Μίκη Θεοδωράκη είχε πει χαρακτηριστικά:
«Έβγαλε την ποίηση στον καθαρόν αέρα και την έφερε
ως το τραπέζι του λαού, πλάι στο ποτήρι και το ψωμί».
Γιάννης Ρίτσος
 |
| © Κώστας Αυγούλης |
|
.jpg)
