«Ο τελευταίος μπάφος» | Χρήστος Παπαδόπουλος, Γιάννης Γιοκαρίνης, Θοδωρής Παπαδόπουλος, Γιώργος Σαρρής
«Ο τελευταίος Μπάφος»
Ο Χρήστος Παπαδόπουλος είναι ο εμπνευστής και δημιουργός σε ένα αναπάντεχο μουσικό αντάμωμα.
Έτσι, με τον Γιάννη Γιοκαρίνη, το Γιώργο Σαρρή από τους «Ζιγκ Ζαγκ» και το Θοδωρή Παπαδόπουλο από την «Οπισθοδρομική Κομπανία» αποφάσισαν να ενώσουν τις δυνάμεις τους.
Μια συνεργασία βασισμένη στον επαγγελματισμό, κέφι, μεράκι και …ένσημα των συντελεστών έχει όλα τα συστατικά να γίνει μια μεγάλη επιτυχία.
Το θέμα είναι ανατρεπτικό και αντισυμβατικό. Το video clip οπτικοποίησε αυτή την ανατροπή με ένα αγροτικό στο κέντρο της Αθήνας, και την αντίστοιχη παρουσία στη πλατεία Συντάγματος!
Πώς προέκυψε το τραγούδι «Ο τελευταίος μπάφος»?
Ο αρχικός τίτλος ήταν «Στου Κωνσταντή τον τάφο». Με έμπνευση και προτροπή του Χρήστου Παπαδόπουλου αποφασίσαμε να αλλάξουμε τον τίτλο.
Το τραγούδι είναι μια...αποφώνηση, ένας απολογισμός πεπραγμένων. Και προφανώς πατάει στη ρεμπέτικη θεώρηση των πραγμάτων.
“Καρδιά από μάλαμα, άδεια τσέπη”. «Άφησε ρημάδια”, δηλαδή εκκρεμότητες που όλοι τελικά θα αφήσουμε: είτε όνειρα που δεν πραγματοποιήθηκαν, είτε υποσχέσεις που δεν τηρήθηκαν.
«Τον κλάψανε σε αδειανό ποτήρι». Προφανώς από συναισθήματα και αλληγορικά καθώς δεν θα πάρουμε τίποτα μαζί μας.
«Του γύρισαν την πλάτη». Πόσες φορές στη ζωή μας οι ευεργετηθέντες είναι τελικά και οι πλέον αγνώμονες;
«Τράβα λοιπόν το δρόμο σου». Αναφέρεται σε μια ζωή, χωρίς δεσμεύσεις, συμψηφισμούς και υποχρεώσεις. Άρα στην απόλυτη ελευθερία.
«Λεβέντης και ομορφόπαιδο στη γειτονιά του Άδη». Όποιος είναι άρχοντας στα αισθήματα, στη συμπεριφορά, στη διαχείριση της καθημερινότητας, αφήνει το αποτύπωμά του, όπου κι αν βρίσκεται.
Δηλαδή;
Το τραγούδι είναι ρεμπέτικο. Ρεμπέτης για μένα είναι αυτός που αποζητά τη σιωπή, καθώς συνομιλεί με τον εαυτό του. Έχει κάνει ενδοσκόπηση, έχει εκμυστηρευτεί τα λάθη του, και τα έχει αποδεχθεί. Ρεμπέτης είναι αυτός που έχει βιωματική άποψη για τη ζωή. Αποδέχεται την άλλη άποψη, και τη σέβεται, χωρίς απαραίτητα να συμφωνεί.
Είναι ένας άνθρωπος που σίγουρα τα έχει καλά με τον εαυτό του. Οι αναφορές στο παρελθόν, ορίζουν την ταυτότητά του. Ο λόγος και η αφήγησή του, έχουν πάντα νοσταλγικό στίγμα. Είναι απόλυτα προσγειωμένος και προφανώς οι πράξεις του και ο λόγος του είναι δεσμευτικοί. Δωρικός, μετρημένος και μάλλον μοναχικός. Αυτός είναι ο ορισμός μου.
Πώς προέκυψε η συνεργασία?
Ο Χρήστος είναι ο εμπνευστής και δημιουργός. Δική του η σύλληψη και η υλοποίηση.
Εδώ θέλω να προσθέσω ότι η αγάπη, εκτίμηση που τυγχάνει ο Χρήστος Παπαδόπουλος δεν είναι καθόλου τυχαία. Η εκτίμηση είναι ένα κουπόνι που το κατακτάς. Δεν το ζητάς και δεν το διεκδικείς. Στο προσφέρουν. Και είναι ένα υπέροχο δώρο. Ιδίως όταν έρχεται από συναδέλφους με πολυετή παρουσία στο Ελληνικό μουσικό γίγνεσθαι. Αυτό δε το μουσικό αντάμωμα – με διάθεση αυτοσαρκασμού από όλους, ένδειξη ευφυΐας, και είναι πραγματικά μοναδικό.
Δεν είναι μόνο επαγγελματίες με άποψη. Κυριαρχεί η επιμέλεια και η διάθεση για πειραματισμό, και αυτό είναι υπέροχο.
«Τον κλάψανε σε αδειανό ποτήρι». Προφανώς από συναισθήματα και αλληγορικά καθώς δεν θα πάρουμε τίποτα μαζί μας.
«Του γύρισαν την πλάτη». Πόσες φορές στη ζωή μας οι ευεργετηθέντες είναι τελικά και οι πλέον αγνώμονες;
«Τράβα λοιπόν το δρόμο σου». Αναφέρεται σε μια ζωή, χωρίς δεσμεύσεις, συμψηφισμούς και υποχρεώσεις. Άρα στην απόλυτη ελευθερία.
«Λεβέντης και ομορφόπαιδο στη γειτονιά του Άδη». Όποιος είναι άρχοντας στα αισθήματα, στη συμπεριφορά, στη διαχείριση της καθημερινότητας, αφήνει το αποτύπωμά του, όπου κι αν βρίσκεται.
Δηλαδή;
Το τραγούδι είναι ρεμπέτικο. Ρεμπέτης για μένα είναι αυτός που αποζητά τη σιωπή, καθώς συνομιλεί με τον εαυτό του. Έχει κάνει ενδοσκόπηση, έχει εκμυστηρευτεί τα λάθη του, και τα έχει αποδεχθεί. Ρεμπέτης είναι αυτός που έχει βιωματική άποψη για τη ζωή. Αποδέχεται την άλλη άποψη, και τη σέβεται, χωρίς απαραίτητα να συμφωνεί.
Είναι ένας άνθρωπος που σίγουρα τα έχει καλά με τον εαυτό του. Οι αναφορές στο παρελθόν, ορίζουν την ταυτότητά του. Ο λόγος και η αφήγησή του, έχουν πάντα νοσταλγικό στίγμα. Είναι απόλυτα προσγειωμένος και προφανώς οι πράξεις του και ο λόγος του είναι δεσμευτικοί. Δωρικός, μετρημένος και μάλλον μοναχικός. Αυτός είναι ο ορισμός μου.
Πώς προέκυψε η συνεργασία?
Ο Χρήστος είναι ο εμπνευστής και δημιουργός. Δική του η σύλληψη και η υλοποίηση.
Εδώ θέλω να προσθέσω ότι η αγάπη, εκτίμηση που τυγχάνει ο Χρήστος Παπαδόπουλος δεν είναι καθόλου τυχαία. Η εκτίμηση είναι ένα κουπόνι που το κατακτάς. Δεν το ζητάς και δεν το διεκδικείς. Στο προσφέρουν. Και είναι ένα υπέροχο δώρο. Ιδίως όταν έρχεται από συναδέλφους με πολυετή παρουσία στο Ελληνικό μουσικό γίγνεσθαι. Αυτό δε το μουσικό αντάμωμα – με διάθεση αυτοσαρκασμού από όλους, ένδειξη ευφυΐας, και είναι πραγματικά μοναδικό.
Δεν είναι μόνο επαγγελματίες με άποψη. Κυριαρχεί η επιμέλεια και η διάθεση για πειραματισμό, και αυτό είναι υπέροχο.
Ακολουθήστε τα Μουσικά νέα στο facebook
.jfif)
